Η Τουρκία εισβάλλει στην Συρία για "ανθρωπιστικούς" λόγους παρακινούμενη από τους δυτικούς ή με δική της πρωτοβουλία.
Ο Άσσαντ τυπικά της κηρύσσει τον πόλεμο και ζητά την βοήθεια των Ρώσων και των Κινέζων. Αυτόματα η Τουρκία χαρακτηρίζεται τεχνικά εμπόλεμη.
Με βάση την συνθήκη της Λωζάνης έχει δικαιώματα να παρεμποδίζει την ναυσιπλοΐα στα στενά του Βοσπόρου και να ελέγχει τα πλοία που υποπτεύεται ότι βοηθούν τον εχθρό της.
Νομίζετε ότι κάτι τέτοιο θα το ανεχθεί η Ρωσία του Πούτιν;
Ποιοι θα αποφασίζουν για τυχόν ενστάσεις της Ρωσίας για τους χειρισμούς της Τουρκίας στα στενά του Βοσπόρου;
H Aγγλία,η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία (!)
Καταλάβατε τώρα γιατί ήδη η Κίνα που είναι σύμμαχος με την Ρωσία στο θέμα της Συρίας τρώγεται αυτό τον καιρό με την Ιαπωνία;
Στην συνθήκη της Λωζάνης γίνεται επίκληση μίας προγενέστερης συνθήκης για τα σύνορα της Συρίας και του Ιράκ, ρυθμίζονται θέματα για δικαιώματα αιχμαλώτων, για αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών με βάση την θρησκεία.
Σας θυμίζουν και έχουν χρησιμότητα σε κάτι αυτές οι ρυθμίσεις σήμερα;
Aν αμφισβητηθεί έμπρακτα η ισχύς της συνθήκης αυτής ακόμη και η τύχη των νησιών του Αιγαίου αλλάζει.
Η συνθήκη αυτή είναι σήμερα σημαντική γιατί ρυθμίζει από το 1923 τα σύνορα σε περιοχές που γνωρίζουμε σήμερα ότι έχουν αξιόλογα ενεργειακά αποθέματα και πολύτιμους φυσικούς πόρους.
Οι προβλέψεις της κάλυπταν θέματα υπό το πρίσμα των τότε γνωστών δεδομένων.
Οι ρυθμίσεις της συνθήκης επέτρεψαν στην Τουρκία να μην συμμετάσχει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Αν η Τουρκία ήταν εμπόλεμη με οποιοδήποτε σύμμαχο ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος θα ήταν σίγουρα βραχύτερος και πιθανότατα με άλλο νικητή και δεν θα υπήρχε η συμφωνία της Γιάλτας, ούτε όμως και η Τουρκία.
Στο σενάριο αυτό η πιθανότερη εξέλιξη είναι η σύρραξη Τουρκίας και Ρωσίας με πιθανότερη κατάληξη την εισβολή της Ρωσίας με σκοπό την κατάληψη των στενών του Βοσπόρου.
Τότε υποχρεωτικά θα πρέπει η Τουρκία που είναι χώρα του ΝΑΤΟ να επικαλεσθεί αρχικά την βοήθεια της Αγγλίας και της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Όταν η βοήθεια αυτή δεν επαρκέσει θα προκύψει και η ανάμιξη της Ιαπωνίας στην Άπω Ανατολή για διάσπαση των ρωσικών δυνάμεων.
Κανένας δεν έχει επεξεργαστεί λογικά το γιατί πρόκειται να επισυμβούν αυτές οι εξελίξεις.
Απλώς τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Η εισβολή της Τουρκίας θα προκύψει, γιατί τα συριακά παράλια είναι ήδη οπλισμένα με ρωσικούς πυραύλους που δεν επιτρέπουν να γίνει ναυτικός αποκλεισμός.
Κάθε εχθρικό πλοίο σε απόσταση 200 χιλιομέτρων από τα παράλια κινδυνεύει να βυθισθεί.
Επιπλέον δεν είναι δυνατή και η δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων εκ μέρους των δυτικών, όπως έδειξε πρόσφατα η εμπειρία της κατάρριψης ενός τουρκικού αερσκάφους τύπου RF-4 που επιχείρησε να αεροφωτογραφήσει από χαμηλό ύψος την παράκτια συριακή άμυνα.
Σαν μόνη λύση απομένει η δράση δυνάμεων στο έδαφος και ο εξοπλισμός των ανταρτών.
Αυτά ήδη γίνονται μέσω των Κούρδων της περιοχής, αλλά η Τουρκία δεν μπορεί να τους επιτρέψει να υπερεξοπλισθούν ή να οργανωθούν επιχειρησιακά.
Όταν ακούσετε για καταρρίψεις συριακών αεροπλάνων εκ μέρους των ανταρτών να ξέρετε ότι η εισβολή των τούρκων είναι επικείμενη στην Συρία.
Οι Τούρκοι δεν θα επιτρέψουν ποτέ την απόκτηση αξιόλογων αντιαεροπορικών όπλων στους Κούρδους, γιατί ξέρουν ότι μετά τις επιχειρήσεις θα χρησιμοποιηθούν εναντίον τους.
Το συνολικό σχέδιο αποσταθεροποίησης της Συρίας είναι αμερικάνικης εμπνεύσεως και είχε ως σκοπό να ενισχύσει το Ισραήλ, κατεδαφίζοντας τα εθνικά κράτη των μουσουλμάνων.
Για να γίνει αυτό δυνατό έπρεπε να ξεφορτωθούν τις ηγεσίες παλαιάς κοπής και να εισάγουν ένα είδος ανάπηρης δημοκρατίας που βασίζεται σε διεφθαρμένους, αλλά συγχρόνως λαοφιλείς ηγέτες τύπου Γιούλιας Τιμοσένκο αλλά και καθεστώτα μαριονέτες όπως της φιλο-ναζιστικής Ουκρανίας.