Σύμφωνα με τον Έριχ φον Ντένικεν ΝΑΙ! Ομολογώ πως στα “παλιά” χρόνια είχα όλη τη βιβλιογραφία του Γερμανού! Και όχι μόνο…Μαγεύουν αυτές οι ιστορίες και γαργαλούν τα αυτιά. Ο κόσμος θέλει τον “μεσσία” παντοδύναμο, βασιλιά, κυρίαρχο με άπειρες υλικοπνευματικές δυνάμεις. Με τεχνολογία απίστευτη…με, με, με…
Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν Α.Τ.Ι.Α και εξωγήινη ζωή και παράλληλοι κόσμοι.
Ας δούμε όμως αν τελικά οι πυραμίδες κατασκευάστηκαν απο εξωγήινους…
Η μεγαλύτερη κριτική κατά του Ντάινικεν, από τις κατά παράδοση εδραιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τις Πυραμίδες, αναφέρεται στο χρόνο που θα χρειαζόντουσαν για να κατασκευασθούν. Αυτός υποστηρίζει ότι θα χρειαζόντουσαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εργατών και αν δούλευαν εξαιρετικά γρήγορα θα τέλειωναν τη Μεγάλη Πυραμίδα του Φαραώ Χουφού σε 664 χρόνια. (Ο Χέοπας και ο Χουφού είναι ο ίδιος Φαραώ). Ο Ντάινικεν υποστηρίζει ότι όλες οι άλλες υποθέσεις είναι εντελώς απαράδεκτες και προσθέτει:
«Είναι για μένα ξεκάθαρο, ότι η Πυραμίδα δεν μπορούσε να κατασκευασθεί στη διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής».
Αν έτσι έχουν τα πράγματα σύμφωνα με τον Ντάινικεν, ο Φαραώ Χουφού ενσυνείδητα πλαστογράφησε τις επιγραφές που διακήρυσσαν τη φήμη του, και η Πυραμίδα θα έπρεπε να είχε εγερθεί «πολύ πριν ο Χουφού αφήσει το επισκεπτήριο του».
Τότε ποιός πραγματικά έκτισε τη Μεγάλη Πυραμίδα; Ο Ντάινικεν δίνει μια «πιθανή» απάντηση: Ο αιγύπτιος βασιλιάς Σουρίδ που κυβερνούσε την Αίγυπτο πριν από τον Κατακλυσμό. Προφανώς τούτο λύνει το πρόβλημα των εκατοντάδων ετών που χρειάζονταν για την κατασκευή, αφού ο Νταίνικεν ήδη αναφέρεται στους βασιλείς «προ του Κατακλυσμού» που έζησαν σύμφωνα με τον Σουμερικό κατάλογο βασιλέων για εκατοντάδες χρόνια. Αν έτσι λύνει το πρόβλημα, έπεται ότι δέχεται κατά γράμμα ότι τούτοι οι βασιλιάδες ήσαν τόσο μακρόβιοι, γιατί ο ίδιος απαιτεί πάνω από 600 χρόνια για την κατασκευή της Πυραμίδας και υποστηρίζει ότι τούτο δεν είναι δυνατό για τη ζωή ενός μόνο βασιλιά. Όταν λοιπόν δέχεται ότι ο βασιλιάς Σουρίδ κατασκεύασε την Πυραμίδα, έπεται ότι ο βασιλιάς Σουρίδ πρέπει να έζησε πάνω από 600 χρόνια.
Αλλά, ο Νταίνικεν επίσης λέγει, ότι οι Σουμερικοί αριθμοί που δόθηκαν είναι «φυσικώς αδύνατοι». Συμπερασματικά θα πρέπει να μη δεχθούμε για ένα Αιγύπτιο Φαραώ τη δυνατότητα να έχει ζήσει μια τόσο μεγάλη χρονική περίοδο, όση ο Ντάινικεν υπολογίζει για την κατασκευή των πυραμίδων. Στην «Κριτική Επιθεώρηση» του πάνω στο «Άμαξες των θεών» ο διάδοχός μου σαν Διευθυντής του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Αρχαιολογίας, ο Γκόρντον Γκάρνερ (Garner) μας παρέχει μια σειρά χρήσιμες πληροφορίες σ’ αυτό το σημείο. Ο Αχμέτ Φαχρί (Fachry) (Οι Πυραμίδες), και οι Έντουαρντς (I.E.S. Eduards)(Oι Πυραμίδες της Αιγύπτου) είναι εξ ίσου αποκαλυπτικοί. Ο καθένας τους δίνει μια εικόνα από τον τάφο Τζεχουτιχοτέπ, ενός ευγενούς της 12ης Δυναστείας. Ο Εντουαρντς γράφει:
«Σ’ αυτή τη σκηνή ένα αλαβάστρινο άγαλμα του Τζεχουτιχοτέπ που προφανώς ζύγιζε περίπου 60 τόνους, ανεβάστηκε σ’ ένα έλκηθρο που το τράβαγαν 172 άνδρες. Νερό ή κάποιο άλλο υγρό χυνόταν στο έδαφος για να ελαττώνει την τριβή και έτσι να γίνεται πιο εύκολη η έλξη». Αυτός ο κολοσσός ήταν πάνω από 6,5 μέτρα ύψος και μετακινιόταν πάνω σ’ ένα ξύλινο έλκηθρο που τραβιόταν με παλαμάρια».
Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος λέει ότι χρειάστηκαν τέσσαρες ομάδες από 100.000 άνδρες για 20 χρόνια (κάθε μια ομάδα εργαζόταν τρεις μήνες το χρόνο) για να κτισθεί μια Πυραμίδα. Ακόμη χρειαζόντουσαν άλλα 10 χρόνια για την κατασκευή λιθόστρωτου υπερυψωμένου δρόμου μέσα από λασπώδες έδαφος. Οι πέτρες έπρεπε να κυλιστούν κατά μήκος του αφού μεταφερόντουσαν από τα σημεία εκφόρτωσης κοντά στο Νείλο. Οι εργασίες για τις υποκατασκευές γίνονταν συγχρόνως.
Εχω πει ότι οι πέτρες των πυραμίδων ήταν μέσου βάρους 2 1/2 τόνων η κάθε μια, και επίσης αναφέρθηκα στο γεγονός ότι 172 εργάτες ήταν ικανοί να σύρουν ένα κολοσσό 60 τόνων πάνω σ’ ένα ξύλινο έλκηθρο. Οκτώ άνδρες θα μπορούσαν να χειρισθούν ένα ογκόλιθο μέσου μεγέθους ογκολίθων των Πυραμίδων και αν έπρεπε να δεχθούμε τους αριθμούς του Ηροδότου ότι είναι σχετικά σωστοί ένας απλός μαθηματικός υπολογισμός δείχνει ότι τίποτε δεν είναι τόσο εξωφρενικό όσο εκείνο ότι τουλάχιστο 600 χρόνια, χρειάζονταν για τη κατασκευή της Μεγάλης Πυραμίδας. Αν άνδρες δούλευαν για τρεις μήνες κάθε χρόνο, θα είχαν κινήσει 115.000 ογκόλιθους. Καθώς ο Χέοπας βασίλεψε 23 χρόνια η ανέγερση αυτής της Πυραμίδας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του είναι εντελώς νοητή και φυσιολογική.Άλλα σχετικά σημεία από το άρθρο του Εδουάρδου Γιαμαούτσι, που μνημονεύεται πιο πάνω, είναι εξίσου ενδιαφέρον να διαβασθούν. Ο Νταίνικεν υποστηρίζει ότι θα ήταν πρακτικότερο να τοποθετηθεί ο χώρος χτισίματος κοντύτερα στα ανατολικά λατομεία για να συντομευτεί η απόσταση μεταφοράς. Ο Γιαμαούτσι απαντά ότι όχι μονάχα η πυραμίδα του Χέοπα αλλά και άλλες ογδόντα (περίπου) πυραμίδες και χώροι ταφής εγκαταστάθηκαν στη δυτική όχθη του Νείλου «γιατί οι Αιγύπτιοι έβλεπαν τη δύση του ήλιου – στα δυτικά – σαν τη χώρα των νεκρών».
Ο Ντάινικεν επίσης υποστηρίζει ότι τόσο η ακριβής προσαρμογή των ογκόλιθων όσο και ο αριθμός του και το βάρος τους, θα πρέπει να αποδοθούν σε εξωανθρώπινη προσπάθεια, αλλά η απάντηση είναι ότι, παρά την αξιοθαύμαστη φύση της, η κατασκευή των Πυραμίδων δεν είναι εξωανθρώπινη. Η τεχνική της κατεργασίας της σκληρής πέτρας ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους πριν από την εποχή των Πυραμίδων. Πριν από την πρώτη Δυναστεία (3.100 π.Χ) οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μεταχειρίζονταν χάλκινα πριόνια που μπορούσαν να κόψουν οποιοδήποτε είδος ασβεστόλιθου, το είδος δηλ. της πέτρας που κυριαρχεί στις Πυραμίδες της Γίζας.