Τερμινέητορ 2

Αφιερωμένο εξαιρετικώς στη Μάγια τη Μέλισσα!

το χθεσινό, σας έλεγα ότι οι βλαπτικές ραδιοσυχνότητες απειλούν αποκλειστικά την Ελλάδα… Αλλά μιλούσα εξ ενστίκτου. Κάτι μου έλειπε, κάτι μου διέφευγε… Κι αυτό το “κάτι” το επεσήμανε ο οξύτατος γυναικείος νούς της Μάγιας!

Έ, λοιπόν, όλα τα θλιβερά γεγονότα της ειδησεογραφίας των ημερών είναι μεν “φωτοτυπίες”, αλλά το “πρωτότυπο” δεν είναι άλλο, παρά οι αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες!!!!! (Μπράβο, ρέ Μάγια! Χίλια μπράβο!) Δηλαδή, έχουμε υλοποίηση ενός αρχαιοελληνικού αρχετυπικού μοντέλου ζωής καί θανάτου των τραγικών προσώπων – Μυθολογίας τε καί ποιητών.


Εξηγώ:

Στα περιστατικά με τα βρέφη, έχουμε τη Μήδεια. Σαφώς, σαφέστατα.
Αν καί ο μύθος έχει κι άλλες, πολλές παραλλαγές… Θα σας τις παραθέσω, όπως τις θυμάμαι. Ότι η Μήδεια έμεινε με τον Ιάσονα στην Ιωλκό μέχρι τον θάνατό τους, καί καθήσαν ήσυχα (αφού ο Πελίας αρνήθηκε τον θρόνο στον Ιάσονα γιά δεύτερη φορά). Ή, ότι έγινε αυτό, αλλά αποκτήσαν κι ένα αγόρι, τον Μήδο, ο οποίος αργότερα διακρίθηκε στον Τρωϊκό Πόλεμο. Ή, ότι κάποια στιγμή η Μήδεια βαρέθηκε καί την Ιωλκό καί τον Ιάσονα, καί είπε να γυρίσει στην πατρίδα της, αλλά στο δρόμο βρήκε έναν αξιωματικό του ναυτικού του Μίνωα, τον ερωτεύτηκε, κι έκανε τον Μήδο μαζί του. Ή, ότι η ιστορία με τον αξιωματικό κτλ έγινε, αφού η Μήδεια την κοπάνησε απ’ την Κόρινθο, έχοντας σφάξει τα παιδιά της. Ή, ότι μετά τη φυγή της απ’ την Κόρινθο, τά ‘φτιαξε με τον Αιγέα, κι ο Μήδος είναι ετεροθαλής αδελφός του Θησέα.

Η παραλλαγή με το σφάξιμο των παιδιών οφείλεται στον Ευριπίδη, αλλά είναι η πιό “πιασάρικη”. Αυτήν ξέρουν όλοι! …Αν καί δείχνουν να αγνοούν το τέλος της τραγωδίας, σύμφωνα με το οποίο η Μήδεια …ανελήφθη στους ουρανούς με ένα άρμα, δίκην προφήτ’-Ηλία!!!

Τώρα, θα μου πεις ότι κι αυτή ήταν “εγγονή του Ήλιου”, άρα τέτοιες τερατολογίες αιτιολογούνται κάπως. Αλλά -μ’ αυτά καί μ’ αυτά- καταλαβαίνω άριστα τον Αριστοφάνη, καί το δούλεμα που τού ‘ριχνε του Ευριπίδη! 

Το χειρότερο είναι πως έχω καί την Πολυμήδη, να λέει ότι όλες οι παραλλαγές του μύθου είναι σωστές!!! Διότι, λέει, ο “μύθος” αυτός επαναλήφθηκε σε πολλές εποχές, κάθε φορά με διαφορετική κατάληξη. Τέλος πάντων… Αυτό, ομολογώ ότι δεν το πολυκατανοώ, αλλά ας είναι. (Καλά, βρέ, κι εσύ! Δεν ξέρεις τί ακριβώς έκανε η νύφη σου; LOL!!!)

Σοβαρευόμαστε.

Οι “θυσίες” των βρεφών θυμίζουν καί τους διάσημους ανθρωποθυσιαστές της Ελληνικής Μυθολογίας.

Πχ όοοολη τη γενιά του Αγαμέμνονα. Τέσσερεις άρρενες στη σειρά, απ’ αυτή την καταραμένη γενιά των Ατρειδών, υπήρξαν ανθρωποθυσιαστές. Τάνταλος, Πέλοπας, Ατρέας, Αγαμέμνων. (Πελασγός της Μυσίας ήταν ο γενάρχης των Ατρειδών Τάνταλος, δηλ. πιστός του Κρόνου.) Σχεδόν ανθρωποθυσιαστής κι ο γυιός του Αγαμέμνονα, ο Ορέστης, ο οποίος έσφαξε τον Αίγισθο – αλλά ετούτος εδώ τήρησε άλλο έθιμο των Πελασγών, το “φέρσου”. (Σύμφωνα τουλάχιστον με τον -Βαλέριο Μάσιμο- Μανφρέντι, σημαίνει “δίκαιος φόνος” στην Ετρουσκική διάλεκτο της Πελασγικής. Παράβαλε: “Φερσέφασσα” = η Περσεφόνη. Το φέρσου είναι η σημερινή βεντέττα.)

Οι αυτοκτονίες των μητέρων δύο παιδιών πάλι θυμίζουν τη Μήδεια του Ευριπίδη.

Αυτά τα περιστατικά είναι αλληλοσυμπληρωματικά με τις “θυσίες” των βρεφών, διότι από μόνα τους θυμίζουν πιό πολύ πχ τη Φαίδρα, ή κάθε δυστυχισμένη γυναίκα της τραγωδίας, πχ Ισμήνη καί Αντιγόνη, κτλ. Αλλά δεν πρέπει να λαθεύουμε: τη Μήδεια “στοχεύουν”.

Υπάρχει μία φήμη, άγνωστη στους πολλούς, ότι οι “μάγισσες” κατά κανόνα κάνουν δύο παιδιά, καί δη δίδυμα. Δεν ξέρω γιατί (πρέπει να) γίνεται αυτό, πάντως η Υψιπύλη αποκτά δίδυμα αγόρια απ’ τον Ιάσονα, καί η Μήδεια άλλα δύο αγόρια! (Αν καί δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή, αν ήταν δίδυμα.) Παρατηρήστε πως το αρχέτυπο “δύο παιδιά” φαίνεται καθαρά στις αυτοκτονίες των τριών μητέρων!

Η εξόρυξη των οφθαλμών θυμίζει Οιδίποδα…

…Ειδικά στο περιστατικό της Πάτρας. Αλλά καί τον Κωνσταντίνο ΣΤ’, αυτοκράτορα του Βυζαντίου, με τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία.

Τέλος, υπάρχει άλλο ένα τέτοιο πακέτο ειδησεογραφικών “φωτοτυπιών” των ημερών. Το είχα επισημάνει ευθύς εξ αρχής, αλλά δεν το ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση, επειδή δεν πρόκειται ακριβώς γιά έγκλημα. Ετούτο εδώ:
Εξαφάνιση ανήλικης. (Σάββατο, 1η Ιουνίου.)
Εξαφάνιση ανήλικης. (Τρίτη, 18 Ιουνίου.)
Εξαφάνιση ανήλικης. (Παρασκευή, 12 Ιουλίου.)
Ούτε μόδα επιβεβλημένη από γυναικείο περιοδικό νά ‘τανε! :-)


Καί στις τρείς περιπτώσεις, έχουμε μαθήτριες Λυκείου. Καί στις τρείς περιπτώσεις, έχουμε “απαγωγή” από …Αλβανούς νεαρούς περίπου 20 ετών καί κάτι, προφανώς με υποσχέσεις γιά “μεγάλη ζωή”. Καί στις τρείς περιπτώσεις, οι μικρές επέστρεψαν οίκαδε.

Βρέ, τί μου θυμίζει!… Τί μου θυμίζει!… Μα, αυτό εδώ:

Την αρπαγή της Ωραίας Ελένης!!! Τί άλλο;!

Η πλάκα είναι πως οι δύο πρώτες απαχθείσες μαθήτριες είναι Κατερίνες, ενώ η τρίτη …Ελένη! Η δεύτερη πλάκα είναι πως, τόσο οι Τρώες, όσο καί οι αυθεντικοί “Αλβανοί” (όχι οι Κοσσοβάροι), είναι Πελασγικά φύλα. Οι δεύτεροι, τουλάχιστον γλωσσικώς. Δες, αναγνώστη μου (καί κατέβασε, αν θέλεις), τα “Πελασγικά” του Θωμόπουλου.

Πάντως, το τέλος της αρπαγής της Ωραίας Λένας ήταν κι αυτό τραγικό. Καί με δεδομένο ότι “Τροία” καί “Τίρανα” έχουν τέσσερα κοινά γράμματα, ίδιο αρχικό, καί τόνο στο ίδιο… Αλβανοί, θα σας πάρει καί θα σας σηκώσει! Άσχετο αν τώρα δεν καταλαβαίνετε ότι προκαλείτε άγρια τη μοίρα σας, με τέτοια καμώματα – γιά νά ‘χετε το ίδιο τέλος με την Τροία! Γυρεύοντας πάτε!

Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, όλ’ αυτά τα γεγονότα (τραγικά καί μη) δείχνουν την τραγική πλευρά της αρχαίας Ελλάδας. Ωστόσο, ο παρατηρητικός αναγνώστης θα δει πως οι σήμερα “εφαρμοζόμενοι” (από το Χάαρπ) αρχαιοελληνικοί τραγικοί μύθοι είναι ελλιπείς. Υλοποιούνται “στο περίπου”!

Ειλικρινά, δεν γνωρίζω γιατί γίνεται αυτό. Προφανώς οι “χειριστές” του διαβολομηχανήματος κάνουν (μαύρο) χιούμορ, αλλά δεν γνωρίζω πού στοχεύουν. Ίσως μας δίνουν τμηματικά, σε “ψηφίδες”, την “αλήθεια” τους, ώστε τη νοητική σύνδεση των ψηφίδων αυτών τελικά να την κάνουμε εμείς – πάλι άγνωστο γιά ποιό λόγο. Πάντως, το να σπάνε πλάκα διάφοροι τέτοιοι “γνώστες” με διάφορα έξυπνα (αλλά αδαή) “ποντίκια” πειραματόζωα, παρατηρώντας αν τα “ποντίκια” θα βρουν τον μηχανισμό που ξεκλειδώνει την τροφή, είναι πολύ γνωστό καί παμπάλαιο κόλπο των κάθε είδους εξουσιαστών. Ειδικά των τεκτόνων.

Ο πολύ παρατηρητικός αναγνώστης, όμως, θ’ αναρωτηθεί καί γιά κάτι ακόμη:

- Καλά, ρέ Εργοδότη, εσύ δεν κινδυνεύεις απ’ τις συχνότητες αυτές;

Καλή ερώτηση! Η απάντηση είναι “όχι”. Εκτός απο ελαφρά συμπτώματα (πχ κακή διάθεση κατά καιρούς), που όμως έμαθα να τ’ αντιμετωπίζω.

Αν, τώρα, κάνετε το επόμενο λογικό βήμα, να με ρωτήσετε αν υπάρχουν κι άλλα “άνοσα” άτομα στην Ελλάδα, η απάντηση είναι ένα σαφέστατο “ναί”.

Αν με ρωτήσετε ποιά είν’ αυτά… Ή, αν πρόκειται γιά μετενσαρκωμένους αρχαίους ήρωες κτλ, η απάντηση ξαναείναι “(σε μεγάλο ποσοστό περιπτώσεων) ναί”. Αν, δε, με ρωτήσετε εάν αυτά τα άτομα θ’ αναλάβουν τον αγώνα γιά την αποκατάσταση της Ελλάδας στον θρόνο της, η απάντηση είναι ένα ηχηρότατο “ναί”, εκ τρίτου!

Λογικό δεν είναι, στις τραγωδίες να επιφέρουν κάθαρση οι ήρωες;

http://ergdhmerg.wordpress.com