Αφού ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας δεν αποφάσισε να ανοίξει το στόμα του αποκαλύπτοντας όλο το βρόμικο παρασκήνιο των εξοπλιστικών προγραμμάτων που ακολούθησαν την κρίση των Ιμίων, μοιραία μετατρέπεται σε «Ιφιγένεια» του πολιτικού συστήματος και οδεύει να εισπράξει ποινή πολυετούς κάθειρξης, εάν όχι ισόβια δεσμά.
Η αγόρευση της εισαγγελέως της έδρας, Γεωργίας Αδειλίνη, ήταν καταπέλτης, αφού αποκάλεσε τον πρώην υπουργό κατ’ επανάληψη δωρολήπτη εκατομμυρίων ευρώ από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, οι οποίες «μετακυλήθηκαν στις πλάτες του ελληνικού λαού».
Η δωροληψία πραγματοποιήθηκε το διάστημα 1996-2001 που διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας, με τη δραστηριότητά του να καταγράφεται στην 31.000 σελίδων δικογραφία. Και να φανταστεί κανείς, ότι το κατηγορητήριο ουσιαστικά τελμηριώνει δωροληψία μόνο από τα προγράμματα των ρωσικών αντιαεροπορικών TOR-M1και των γερμανικών υποβρυχίων Type 214.
Αύριο αναμένεται η αγόρευση του αναπληρωτή εισαγγελέα στη δίκη, Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου και την επόμενη εβδομάδα θα αγορεύσουν οι 53 συνήγοροι των κατηγορουμένων, για να ακολουθήσει η απόφαση του δικαστηρίου στις αρχές Οκτωβρίου.
Ασφαλώς, η καταδίκη Τσοχατζόπουλου δεν συνεπάγεται σε ηθικό επίπεδο «αθώωση» του πολιτικού συστήματος, ούτε την καταδίκη όλων των διεφθαρμένων στον τομέα της άμυνας, ούτε ότι άλλοι τομείς του δημοσίου εξαγνίστηκαν. Εκτός κι αν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.Το σύμπαν βοά για τον τομέα των δημοσίων έργων αλλά και για άλλους κρατικούς «θύλακες» που είχαν αναγάγει την κλεψιά σε… επιστήμη. Οι δε απατεώνες ασφαλώς και δεν περιορίζονταν στον χώρο των πολιτικών, ενώ πολλοί εμπλέκουν σε ρόλους και την ίδια «τάξη» των δημοσιογράφων…
Προφανώς πρέπει να υπάρξουν στοιχεία για να δημιουργηθεί κατηγορητήριο. Αφού ο Τσοχατζόπουλος αποφάσισε να μην αποκαλύψει όλα όσα γνωρίζει, συνεισφέροντας έστω και τώρα στην αποκάλυψη του «πάρτι» που είχε στηθεί όχι μόνο από συγκεκριμένους πολιτικούς, αλλά με συμμετοχή και των κομματικών φορέων που εκπροσωπούσαν, η τύχη του δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Ας ελπίσουμε, ότι κάποια στιγμή θα αποφασίσει να μιλήσει, διότι η «κόπρος του Αυγείου» είναι ακόμα εκεί…